در پروژه های اتوماسیون صنعتی، خیلی ها روی انتخاب PLC، برنامه نویسی و طراحی تابلو تمرکز می کنند اما انتخاب کابل مناسب برای PLC چیزی نیست که همه بهش توجه کنند! در حالی که اشتباه در همین بخش به ظاهر ساده، می تونه باعث نویز، اختلال در سیگنال، خرابی ورودی/خروجی و حتی سوختن ماژول بشه!
1- کابل های سیگنال دیجیتال و آنالوگ یکی نیستند!
- برای ورودی/خروجی های دیجیتال از کابل های زوج به هم تابیده معمولی یا کابل شیلددار با سطح مقطع 0.5 تا 1.5mm2 بسته به طول مسیر استفاده می شود.
- اما برای سیگنال های آنالوگ (4-20 میلی آمپر و یا 0-10 ولت) حتما باید از کابل های شیلددار با عایق مناسب استفاده بشه تا در برابر نویز مقاوم باشه
2- شیلد کجا وصل میشه؟ هر دو سر یا یک سر؟
در اغلب موارد، شیلد کابل آنالوگ یا ارتباطی باید فقط از یک سمت (معمولا سمت تابلو برق) به زمین (PE) متصل بشه. اتصال دو طرفه می تونه حلقه زمین (ground loop) ایجاد کند و نویز بیشتر بشه.
3- فاصله از کابل های قدرت مهم تر از چیزیه که فکر می کنی!
کابل PLC یا HMI باید حداقل 30 سانتی متر از کابل های قدرت (مثل موتور، درایو و ...) فاصله داشته باشه. اگر مسیر مشترک دارن، حتما از داکت های جدا استفاده شود.
4- کابل دیتا و ارتباطی، مثل RS-485 یا اترنت
برای ارتباط های صنعتی مثل RS-485 از کابل های شیلد دار زوج تابیده استفاده بشه.
برای شبکه های Ethernet صنعتی از کابل CAT6 یا CAT6e صنعتی یا شیلد (STP) استفاده بشه. نسخه های صنعتی، مقاوم در برابر روغن، حرارت و کشش مکانیکی هستند.
5- سطح مقطع کابل بر اساس طول مسیر انتخاب میشه
حتما به افت ولتاژ توجه کن! اگر مسیر تغذیه ماژولI/O طولانیه، باید از سطح مقطع بزرگ تر استفاده کنی، برای مثال، اگر مسیر بالای 30 متره، ممکنه نیاز باشه به جای کابل 1.5mm2 از 2.5mm2 استفاده بکنی.
6- نشانه گذاری، رنگ بندی و مستند سازی کابل ها
یکی از دلایل خطا در تعمیرات آینده، نداشتن مستندات و نشانه گذاری مناسبه، برای هر رشته کابل از برچسب های حرارتی، لیبل و رنگ بندی استاندارد (مثل مشکی برای فاز، آبی برای نول، زرد/سبز برای ارت) استفاده کن.
دیدگاه خود را بنویسید